ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಎಷ್ಟೋ ಆಚಾರ-ವಿಚಾರ, ಪದ್ಧತಿಗಳು ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಪಾಲಿಸುವ ಪ್ರತಿ ಆಚರಣೆಯ ಹಿಂದೆಯೂ ಒಂದು ನಿಗೂಢ ಸತ್ಯ ಅಡಗಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಆಚರಣೆ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿಳಿದು ಆಚರಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ, ಅದರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಫಲ ಸಿಗುತ್ತದೆ.. ಎಂದು ನಮ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖವಿದೆ.
ಋಣಗಳು:
ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಫಲವಾಗಿ ಕೆಲವು ಋಣಗಳನ್ನು ಸಂದಾಯ ಮಾಡಬೇಕು. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ತೀರಿಸಬೇಕಾದ ಋಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರವಾಗಿ ತಿಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅದರಂತೆ ಐದು ಅತಿ ಮುಖ್ಯ ಋಣಗಳನ್ನು ಮನುಷ್ಯ ತೀರಿಸಲೇಬೇಕು.
""ಮನುಷ್ಯರು ತೀರಿಸಲೇಬೇಕಾದ ಋಣಗಳು'"
1. ದೇವತಾ ಋಣ :
ಮಾನವ ಜನ್ಮ ಪಡೆದು ಸನಾತನ ಧರ್ಮದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಬಂದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಕುಲದೇವರು, ಮನೆದೇವರು, ಇಷ್ಟದೇವರ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಋಣಮುಕ್ತರಾಗಬೇಕು. ಅಂದರೆ ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಗೆ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು. ಹೇಗೆ ನಾವು ದಿನದಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಾರಿ ಊಟ ಉಪಹಾರಗಳನ್ನು ತಪ್ಪದೇ ಮಾಡುತ್ತೇವೋ, ಅದೇ ರೀತಿ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ತಪ್ಪದೇ ನಮ್ಮ ಕುಲದೇವರು, ಮನೆದೇವರು ಹಾಗೂ ಇಷ್ಟದೇವರ ಆರಾಧನೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಒಂದು ಸಾಧನೆಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಡೆಸುತ್ತಾ ಬರಬೇಕು. ಕುಲದೇವರ ಆರಾಧನೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ತರ್ಕ ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದಲು ಸಹಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ನಮ್ಮ ಗ್ರಹಣಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಲೌಕಿಕ, ಭೌತಿಕಗಳಿಂದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಕಡೆ ಹರಿಸಬೇಕಾದರೆ ನಾವು ಕುಲದೇವರನ್ನು ಆರಾಧಿಸಲೇಬೇಕು ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ.
2. ಪಿತೃ ಋಣ:
ಆತ್ಮವು ಬರುವುದು ಪರಮಾತ್ಮನಿಂದ. ಹಾಗೆಯೇ ಆ ಆತ್ಮವನ್ನು ಹೊಂದುವ ದೇಹ ಕೊಟ್ಟ ತಂದೆ - ತಾಯಿಯರಿಗೆ ನಾವು ಋಣಿಗಳಾಗಿರಬೇಕು. ಆದ್ದರಿಂದ ಜನ್ಮದಾತರಿಗೆ ನಾವು ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕು. ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವರ ಬೇಕು, ಬೇಡಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಅವರ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕು. ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೈ ಕೊಡುವ ಅವರ ಆರೋಗ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನವಿತ್ತು, ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದ ಪಿತೃದೇವತೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ತರ್ಪಣ ಕೊಟ್ಟು ಋಣ ತೀರಿಸಬೇಕು, ಎಂದು ನಮ್ಮ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ.
3.ಋಷಿ ಋಣ :
ಮನುಷ್ಯ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿ. ತನ್ನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬಚ್ಚಿಡದೇ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಹಂಚುವ ಗುಣವಿರಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಋಷಿಮುನಿಗಳು ಅಗಾಧ ಜ್ಞಾನಸಂಪತ್ತನ್ನು ನಮಗೆ ನೀಡಿ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಅದನ್ನು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಬೇಕು. ಹೀಗಾಗಿ ಹಿಂದೆ ಗುರುಕುಲ ಪದ್ಧತಿಯ ಮೂಲಕ ಗುರುಗಳು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಈ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸತ್ಸಂಗ, ಹರಿಕಥೆಗಳು, ಪ್ರವಚನಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುವ, ಬೋಧಿಸುವ ಮೂಲಕ ಜ್ಞಾನಾಕಾಂಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ, ಜ್ಞಾನ ಪಿಪಾಸುಗಳಿಗೆ ಜ್ಞಾನ ಹಂಚುವ ಕಾರ್ಯ ನಡೆಸುವ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಋಷಿ ಋಣ ತೀರಿಸಬಹುದು. ಶ್ರೋತೃವಾಗಿ ಕೇಳಿ, ಅದರಂತೆ ಸತ್ಯ, ಧರ್ಮಗಳಿಂದ, ನ್ಯಾಯ, ನೀತಿಗಳಿಂದ ನಡೆಯುವ ಮೂಲಕವೂ ನಾವು ಋಷಿ ಋಣ ತೀರಿಸಬಹುದು.
4. ಭೂತ ಋಣ:
ಹಸು-ಎಮ್ಮೆ, ಕುರಿ-ಮೇಕೆ, ಎತ್ತು-ಒಂಟೆ-ಕುದುರೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಎಷ್ಟು ಬಗೆಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿವೆಯೋ, ಅವುಗಳಿಂದ ನಾವು ಉಪಯೋಗ ಪಡೆದು ನಮ್ಮ ಜೀವನ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಗಿಡ, ಮರ, ಬಳ್ಳಿ ಮುಂತಾದವುಗಳಿಂದ ಧಾನ್ಯ, ತರಕಾರಿ, ಹಣ್ಣು, ಹೂವು, ಎಲೆ, ಸೌದೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ. ಇದು ನಮ್ಮ ಮೇಲಿರುವ ಭೂತ ಋಣ ವಾಗಿದೆ. ಪಶು-ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಕಾಲ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಹುಲ್ಲು, ಆಹಾರಾದಿಗಳನ್ನು ಕೊಡುವುದರಿಂದ, ನೀರು ಕುಡಿಸುವುದರಿಂದ, ಅವುಗಳ ಆರೋಗ್ಯ ಪಾಲನೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ (ಪಶು ವೈದ್ಯ), ಸಸಿಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟು ಪರಿಸರ ಸಮತೋಲನ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ, ಗಿಡ-ಮರ-ಬಳ್ಳಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರ ಕೊಟ್ಟು, ನೀರು ಉಣಿಸಿ ಬೆಳೆಸುವುದರಿಂದ ನಾವು ಈ ಭೂತ ಋಣದಿಂದ ಮುಕ್ತ ರಾಗುತ್ತೇವೆ.
5.ಮನುಷ್ಯ ಋಣ:
ಮನುಷ್ಯ ಸಂಘಜೀವಿ. ಅನ್ಯರ ಸಹಾಯ ಪಡೆಯದೇ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ನಿರ್ವಹಣೆಯಾಗಲಾರದು. ನಾವು ಇತರೆ ಮನುಷ್ಯರು ನಿರ್ಮಿಸಿರುವ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತೇವೆ, ಅವರು ತೋಡಿರುವ ಬಾವಿಯ ನೀರನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿರುತ್ತೇವೆ. ಬೇರೆಯವರು ನೆಟ್ಟ ಗಿಡಮರಗಳಿಂದ ಉಪಯೋಗ ಪಡೆದಿರುತ್ತೇವೆ, ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡಲಾದ ಆಹಾರವೇ ಮೊದಲಾದ ಖಾದ್ಯ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನೂ, ಬಳಸಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಇದು ನಮ್ಮ ಮೇಲಿರುವ "ಮನುಷ್ಯ ಋಣ" ಪರರ ಸುಖ ಸೌಕರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಬಾವಿ ತೋಡಿಸುವದರಿಂದ, ಧರ್ಮಶಾಲೆ ನಿರ್ಮಿಸುವುದರಿಂದ, ಅನ್ನಛತ್ರ ನಡೆಸುವುದರಿಂದ, ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಅನಾಥರಿಗೆ, ಬಡವರಿಗೆ ಅನ್ನ, ಅರಿವೆ, ಆಶ್ರಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ, ಧನ, ಧಾನ್ಯಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದಾನ ಧರ್ಮಾದಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಾವು ." ಮನುಷ್ಯ ಋಣ" ದಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗುತ್ತೇವೆ.
ಹೀಗೆ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನು ತನ್ನ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕವಾಗಲು ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಿದ ಅಷ್ಟೂ ಋಣಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿದರೆ ಒಳಿತಾಗುತ್ತದೆ.
ನಮ್ಮ ಕೈಲಾದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಧರ್ಮ, ಕರ್ಮಾನುಸಾರವಾಗಿ ಈ ಋಣಗಳನ್ನು ತೀರಿಸಬೇಕು. ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಈ ಋಣಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಮನುಷ್ಯನ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಆಧ್ಯಾತಿಕ ಚಿಂತಕರು ಹಾಗೂ ಪುರೋಹಿತರು
ವೇದಬ್ರಹ್ಮ ಶ್ರೀ ಗಣೇಶ್ ಭಟ್ ರವರು.
ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗಾಗಿ ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ : ಮೊಬೈಲ್ : 9980010722, 9036239373
